Wat hebben we het heerlijk gehad!
Het was toch een beetje een gok, want wat moet je je in ’s hemelsnaam voorstellen bij een Creatieve Workshopvakantie. Maar voor dát geld, wilden we de gok wel wagen en het was meteen een mooie aanleiding om eens naar Tsjechië te gaan, want ook daarvan konden we ons geen voorstelling maken.
Een klein, rustig dorp in Zuid-Bohemen. En in het midden van dat dorp ligt een prachtig kasteelcomplex. Eigenlijk stelde ik me iets heel anders voor bij een kasteel, maar in Tsjechië noemen ze al die monumenten kasteel. Het ziet er meer uit als een zomerpaleis.
Van buiten schitterend en van binnen ietsje vervallen. Maar dat maakte het juist zo spannend èn – bijkomend voordeel – je hoeft niet bang te zijn, dat je iets beschadigd, want in al die indrukwekkende gangen en zalen waren allerlei activiteiten.
Leuk hoor om aan het eind van de dag bij elkaar te kijken, waar iedereen mee bezig is geweest. Dat plezier van iedereen werkt zo aanstekelijk, dat je wel aan alles mee zou willen doen.
Altijd had ik al eens willen beeldhouwen, maar ja dat was er nooit van gekomen. Beetje schroom ook … Mijn vrouw wilde in eerste instantie niet aan iets meedoen en zou die week dan lekker rustig bij de caravan blijven. Beetje lezen en de omgeving verkennen. Maar daar kwam niets van.
We werden uiterst vriendelijk en hartelijk ontvangen door de beide gastvrouwen. Wát een leuke meiden en wát een enthousiaste docenten – jong en oud, alles door elkaar.
’s Avonds was er een welkomstborrel en daar werd ons meer vertelt over wat er die week allemaal te doen was. De sfeer, de mensen, de betrokkenheid bij elkaar, maakte dat je je meteen thuis en ontspannen voelde en of je elkaar al jaren kent. Bijzonder en onverwacht en Nederland is dan plotseling heel ver weg.
En dat effect heeft het gelukkig op mijn vrouw ook gehad. Ze was niet meer weg te slaan en heeft aan alles meegedaan en … we zijn nog een week langer gebleven ook.
Ik heb een beeldhouwwerk gemaakt, waarvan ik niet eens kon vermoeden dat ik het kon. Wat is dat trouwens heerlijk, dat hakken in een stuk steen. Uitstekende begeleiding.
Mijn vrouw, die altijd van zichzelf zei dat ze niet kon (of durfde) zingen, heeft het bij Borovany ontdekt en zit tegenwoordig op een koor.
Intussen werden we fantastisch verzorgd. Tijdens de workshops koffie en thee en uitgebreide ontbijt- en lunchbuffetten. ’s Avonds gingen de meeste deelnemers met elkaar uit eten of eerst even zwemmen in een naburig stadje. En ook de late avonden waren uiterst genoeglijk.
Tsjechie is trouwens een prachtig land. Achter iedere bocht in de weg weer een verrassend landschap. Soms kom je bij dorpen of stadjes, waarvan je denkt dat het één en al vervallenheid is en rij je dan door tot het centrum, dan val je van de ene verbazing in de andere. Je voelt en ziet dat het een rijk verleden heeft.
Maar de leukste herinnering hebben we aan de verrassingsdag in Borovany. We deden eerst mee aan een workshop Marionettenspel. Dat was lachen, gieren, brullen. Ploseling kwamen aan het eind van de dag Tsjechische vrouwen de tuin door lopen met mannen er achteraan met grote potten en pannen. Muzikanten waren erbij en er werd gekookt en gezongen. Daarna werd ons een traditionele maaltijd geserveerd in klederdracht en als klap op de vuurpijl kregen we een marionetten-voorstelling voorgeschoteld waar je U tegen zegt. Vooral omdat we overdag hadden ervaren hoe moeilijk dat is.
Dus dit jaar gaan we weer en alweer twee weken.
Vrienden van ons zijn aangestoken door de foto’s en ons enthousiasme en gaan mee. Dit jaar hebben ze bij Borovany speciale 55+weken. Dat is misschien een idee voor volgend jaar. Maar een week met al die leeftijden door elkaar heeft toch ook wel wat. Mijn vrouw gaat het toneelspelen uitproberen en ik wil gaan schilderen en natuurlijk weer die verrassingsdag. Benieuwd wat ze daar nu weer hebben. En tussendoor het land verder verkennen natuurlijk.
We hebben nu al voorpret.