Filmposter van departures
Departures (Okuribito) is een prachtige film van de Japanse regisseur Yôjirô Takita over een niet alledaags onderwerp, namelijk het afleggen van gestorvenen. In Japan is dit een minderwaardig beroep. De doden zijn onrein en wie hen aanraakt is dat dus ook. In Japan gebeurt het afleggen overigens in bijzijn van de verzamelde familie en nabestaanden, die met argusogen alle handelingen volgen
Daigo Kobayashi is een cellist in een orkest dat wegens slechte bezoekersresultaten onmiddellijk wordt opgeheven. Berooid keert hij samen met zijn positieve en altijd net iets te vrolijke vrouw Tsuyako terug naar zijn geboortedorp, waar zijn gestorven moeder hem een huis heeft nagelaten.
Op zoek naar werk komt hij terecht bij een begrafenisondernemer. Daar leert hij het vak van afleggen. Voor zijn vrouw verzwijgt hij de aard van zijn nieuwe baan en het begin gaat zeker niet over rozen. Hij moet de nodige walging en weerzin overwinnen voordat hij werkelijk zelfstandig aan de slag kan.
Zijn baas Ikuei Sasaki heeft alle geduld van de wereld met zijn pupil. Hij heeft namelijk tijdens het sollicitatiegesprek al meteen door dat deze man voor dit ambacht geroepen is. De groei die Daigo in zijn vak en vaardigheden doormaakt, geeft hem gelijk.
Prachtig in deze film zijn de scènes waarin het afleggen getoond wordt. Het respect waarmee de doden behandeld worden geeft zo veel troost, dat iedereen die het ziet erdoor ontroerd raakt. De kijker niet uitgezonderd. Dat Daigo niet zomaar een vak heeft gekozen, maar echt een roeping heeft die hij met volle overtuiging volgt, wordt adembenemend mooi in beeld gebracht.
Als de omgeving erachter komt wat voor werk Daigo doet, slaat de stemming om. Zijn vrouw kan het niet verdragen en gaat bij hem weg, zijn vrienden keren zich massaal tegen hem, totdat één van hun dierbaren overlijdt en zij Daigo aan het werk zien.
De film behandelt de grote thema’s als lot versus vrije keuze, roeping volgen versus meedrijven op de stroom, verzet plegen of je blijven verstoppen. In deze film wordt duidelijk dat het leven van Daigo bestaat uit een “mix” van lot, roeping en onvoorwaardelijke vrije keuze, dwars tegen de heersende opvattingen van de samenleving in.
De kleuren waarin de film gedraaid is wisselen met de stemming die wordt uitgebeeld. Grauw en troosteloos, kleurrijk en uitbundig, pastel en hoopvol. De begeleidende muziek doet de rest. Er is veel Westerse klassieke muziek te horen, Daigo was immers cellist. De sfeer past prachtig bij de emoties van het verhaal.
Departures is een schitterende film, met een aangenaam langzaam maar zeker niet te traag tempo. Hij brengt je vooral dichter bij de menselijkheid van alle personages, die in het licht van de alom aanwezige dood hun leven zin, kleur en inhoud geven. Heel ontroerend.
Geschreven door Bas Meisters