De Turkse staat heeft de krant Zaman ingelijfd en daarmee een kritisch tegengeluid in de samenleving de mond gesnoerd. Vanaf gisteren blokkeert Turkije ook buitenlandse edities van Zaman. En wordt in Turkije steeds meer jacht gemaakt op journalisten en bloggers die kritisch over Erdogan schrijven. Geen enkel mens of instituut lijkt meer veilig voor de repressie van de Turkse staat.
Gastblogger: Faas
”Na de nationalisering van de Turkse krant Zaman gingen wij buiten Turkije gewoon door met kritische berichtgeving over de regering-Erdogan. Dat werd kennelijk te bedreigend gevonden”, aldus Mehmet Cerit vanZaman Vandaag. De Nederlandse online editie van de krant.
De inlijving en ontmanteling van de krant zoals die was heeft internationaal een schok teweeg gebracht. Het vervolgen van bloggers en journalisten doet dit ook maar in mindere mate. Zaman is een instituut voor het vrije woord, een levensteken van democratie en dat is nu met wortel en al uit de aarde getrokken.
Twee journalisten die aan hebben proberen te tonen dat de regering-Erdogan ISIS met wapentransporten steunt zijn voor spionage opgepakt. Het hof oordeelde eind februari dat de arrestatie van Can Dundar en Erdem Gul de rechten van deze journalisten schendt. Dit heeft tot vrijspraak geleid waarna Erdogan een ander instituut namelijk het Constitutionele Hof met voortbestaan bedreigt.
“Ik hoop dat het Constitutionele Hof niet nogmaals iets doet dat haar bestaansrecht ter discussie zal stellen”, aldus Erdogan.
Door het vluchtelingenprobleem en de deal die Europa met Turkije heeft gemaakt lijkt Erdogan vrijspel te krijgen. Ik moet beter zeggen, te nemen. Koerden die tegen IS vechten worden gebombardeerd, binnenlandse instituten worden bedreigd en gesloten. Journalisten en bloggers worden opgepakt, aangeklaagd en opgesloten.
Let wel, Turkije krijgt jaarlijks 640 miljoen Euro van de EU omdat het kandidaat lidstaat is. Er zijn tongen die beweren dat dit bedrag veel hoger ligt maar goed, het gaat over veel geld. Geld dat bedoeld is om het land op Europees democratisch niveau te krijgen. Wat nu gebeurt is het tegenovergestelde.
Moet Europa wel met Turkije onderhandelen? Of is het tijd dat wij zelf onze eigen boontjes doppen? Draai de geldkraan met de Turken dicht, maak geen halve afspraken meer en maak duidelijk welke normen en waarden wij in een democratische samenleving hebben. En doe er alles aan om op geen enkele manier afhankelijk van een onderdrukker als Erdogan te worden.
Belangrijker nog, maak aan de Europeese bevolking duidelijk welke koers er gevaren wordt. Ik ben alleen bang dat er geen koers is uitgezet, pappen en nathouden en we zien wel hoe lang het goed gaat.