DAMES 1e & VROUWEN 3e KLASSE
In 1941, tijdens de bezetting, waren de verkeer- en transportmiddelen verminderd. Veel buslijnen waren opgeheven. Autoverkeer was er weinig, want een benzinetoewijzing werd alleen verstrekt aan belangrijke beroepsgroepen. De weinige autobussen hadden een aanhangwagentje met een gasgenerator. Men was dus vooral afhankelijk geworden van de spoorwegen, de treinen waren overvol.
In dat jaar wilde mijn moeder met haar twee jongste zoontjes vanaf het station Naarden-Bussum met de trein naar Amersfoort reizen. Mijn moeder rende, met mijn broer Nico van 11 jaar en mijn persoontje van 8 jaar, over het perron langs de hele trein. Alle deuren stonden open, maar iedere aparte coupé was propvol. Eindelijk stonden we voor een half lege coupé. Mijn moeder schoof eerst mij naar binnen, maar dat was van korte duur. De ‘dames’ in de coupé keken zuur en weigerden mijn broer Nico van 11 jaar binnen te laten. Het bleek een derde klas ‘vrouwencoupé ’ te zijn, waar wij wilden instappen. Alleen jongentjes van 0 t/m 10 jaar mochten daarbinnen. Het eind van het liedje: mijn 50-jarige moeder moest weer met haar zoontjes langs de trein rennen.
In de twintiger jaren had mijn moeder ooit samen met een enge vent in zo’n aparte coupé gezeten. Tijdens de reis had zij de vent met haar paraplu van het lijf moeten houden. Het was namelijk niet mogelijk om een dergelijke ouderwetse coupé te verlaten De houten banken liepen over de volle breedte van deur tot deur.
——————————————–
F.J.J. de Gooijer