De hoelahoep, dat goedkope speelgoed uit de jaren zestig, blijkt ineens goed voor de fitness te zijn. Voor 50plussers wordt dat nostalgie en afvallen ineen. Doet iemand het al echt?
Amerikaanse Hoelahoepers op een festival
Begin jaren zestig was het een rage, en voor mij hoort de hoelahoep bij buiten spelen en zelfgemaakt speelgoed: elastieken, loopklossen van conserveblikjes, blaaspijpjes en ja, hoelahoeps dus. Maar daar loop ik weer achter. De hoelahoep is geen speelgoed meer, maar een serieus fitness-instrument. Ontdekte ik per ongeluk.
De goedkope is voor de kinderen, de dure voor de fitness
Bij het doorbladeren van sinterklaasfolders was het mij al eerder opgevallen: de verduring van kinderspelletjes. Dat betekent niet dat ze duurzaam worden gemaakt, integendeel! Spelletjes zoals boter kaas en eieren, vijf op een rij en duikbootje, die je vroeger onopvallend tijdens de les in je schrift deed met pen en papier, worden nu superleuk in plastic uitgevoerd aangeboden (computerversies daargelaten). Ik vind het geen vooruitgang: én duurder, én ik snap niet hoe je het zo nog stiekem onder de les kan spelen.
Het aanbieden van verduurd kinderspeelgoed voor volwassenen had ik tot nu toe gemist. Maar in het geval van de hoelahoep kan het een leuke manier zijn om toe te geven aan nostalgie en nog af te vallen ook.
Net zo maar anders
Waar ik het zag weet ik niet meer, want ik kom niet op fitness-sites. Zoals voor veel babyboomers zou het heel gezond voor mij zijn, maar met fitnessen houd ik mij niet bezig. Niettemin zag ik een foto voorbij komen van een volwassen vrouw – nouja een twintiger – met een soort hoelahoepmonster. Goed, hij was rond en zij had hem om haar middel, maar met de hoep die ik mij herinner had hij weinig gemeen. Een nieuw geval van verduring?
Even googelen, en jawel hoor: “De Hoelahoep is een fitnessattribuut geworden voor volwassenen. De Hoelahoep die wordt gebruikt als fitnessattribuut is zwaarder en groter waardoor het gemakkelijker is om de Hoelahoep gedurende langere tijd achter elkaar omhoog te houden. De Hoelahoep als fitnessattribuut is niet geheel rond maar heeft een golf-achtige structuur waardoor buikspieren extra goed getraind worden… De kosten voor een Hoelahoep zijn ongeveer €40.” Sporten met behulp van de hoelahoep is relatief goedkoop, stond daar nog bij.
Heilzaam hoelahoepen
Het begon eind jaren vijftig al. Toen ik nog niet eens naar school mocht was er een ‘groot’ buurmeisje met een mooi versierde hoelahoep. Zij had ook woest haar, kniekousen met grote ruiten, en deed aan rock ‘n roll. Dat maakte haar tot een zwart schaap in de buurt, maar ik vond het prachtig.
Begin jaren zestig was de hoelahoep overal. Je kon ze misschien kopen (maar zeker niet voor 40 euro of zelfs gulden!), maar de meeste kinderen hadden er gewoon een die was gemaakt van die holle crêmekleurige elektriciteitsbuis.
Als ik daar nu eens naar kijk, verbaast het mij dat wij onze vaders zo gek kregen dat zij die stugge pijp helemaal rond bogen en vastplakten met tape. Toch moet het zo gegaan zijn, want dat het kinderen lukte kan ik mij niet voorstellen.
Daarna moesten die vaders waarschijnlijk aan het zagen, want hoelahoepen was een meisjesding. Jongens hadden blaaspijpen van diezelfde elektriciteitsbuis, waarmee zij zelfgemaakte papieren pijltjes schoten. (Als zij dat mochten, en anders ook.)
Maar goed, nu kan je die hoeps dus kant en klaar kopen. En niet voor het leuk en het jeugdsentiment: er worden allerlei heilzame eigenschappen aan toegeschreven.
Hoepen verbrandt 100 kcal per 10 minuten, als dat jou wat zegt (mij niet, ik noem het maar voor fitnessliefhebbers). Verder is het goed voor je conditie, het verbetert je energieverbranding, je valt er (dus) van af en je krijgt er een soepele rug en heupen van, las ik. Ergens anders stond nog dat het de geest stimuleert, maar hoe dat werkte stond er niet bij.
Als ik een gokje mag wagen: dat is een fitnessmanier om te zeggen dat het leuk is. Toch nostalgie dan?
Ik ben er nog niet mee begonnen. Ik vraag mij echt af hoeveel 50plussers het nou echt doen, met die hoelahoep.
Leuk? Lees meer artikelen van Elise op haar eigen blog boemblog.nl of via haar Facebook-pagina.
Foto Joe Mabel License CC-BY-SA-3.0 via Wikimedia Commons