“Nu zal het wel gauw gaan sneeuwen” Met deze zin begon het kerstverhaal dat acteur Paul van Gorcum ooit voorlas voor de Ziekenomroep in Den Haag. Hij deed dat met een warme stem en op een “gedragen” wijze. Bij ons thuis komen die woorden nog wel eens langs. Het is zo’n zinnetje geworden dat heel lang meegaat en te pas en te onpas tevoorschijn komt. Pauls woorden en zijn stem riepen een sfeer op. Een sfeer van warm samen zijn terwijl het buiten koud en donker is. In de warmte van het thuis, gedragen door familie en vrienden, is het goed bijkomen van de kilte buiten. Misschien dat die zin daarom is blijven hangen.
Kerstmis en Oud en Nieuw. Ik vond en vind het nog steeds heerlijke dagen. Vroeger stonden de kerstdagen bij ons in het teken van de kerk. De nachtmis, de kerststal, de kerstliedjes. Oud en Nieuw was het feest van kerstbomenjacht en vreugdevuren. En op nieuwjaarsmorgen oliebollen eten bij het nieuwjaarsconcert. Genoten heb ik er altijd van. Jammer dat daar zoveel van verloren is gegaan. Nu lijkt kerstmis vooral een feest van veel eten en dure cadeaus. Een feest van glitter en glamour. Lijkt het.
De afgelopen weken heb ik twee mensen de volgende uitspraak horen doen:”Niets is wat het lijkt”. Persoonlijk kan ik kan daar niet zoveel mee. Ik ga er graag vanuit dat wat ik zie is wat ik krijg. Een prettige duidelijkheid. Hoe zit dat eigenlijk met de kerst? We zien de glitter en glamour. Daarachter zit, denk ik, de wens van velen om samen te zijn. Niet voor niets stromen de kerken juist op deze dagen weer vol met mensen. Je hoeft niet persé gelovig te zijn om te genieten van de sfeer in de kerk. Alleen al het samen zingen van kerstliederen geeft een gevoel van saamhorigheid.
Een paar jaar geleden had ik een interview met Majoor Hoogeterp, destijds officier van het Amersfoortse Leger des Heils. Met gemengde gevoelens belde ik toen bij haar aan. Maar haar verhaal was zo hartverwarmend dat ik later helemaal vervuld van de kerstgedachte naar huis fietste. Mijn (voor) oordeel was gesmolten als sneeuw voor de zon. We denken vaak dat het bij het Leger des Heils alleen maar gaat om het verkondigen van het evangelie. Maar hoog in hun vaandel staat het “lenigen van menselijke nood zonder enige vorm van discriminatie”. En zo delen ze dus rond deze dagen kerstpakketten en fruitmanden uit aan mensen die van bijna niets moeten rondkomen. En ook bij hen ligt het accent op samen zijn. En dat is niet wat het lijkt, het is wat het is. Gezelligheid en warmte bieden aan mensen die alléén zijn of het moeilijk hebben.
En zo ben ik weer terug waar ik begon. Bij het kerstverhaal. Ik wens iedereen een warme, gezellige kerst.
En wie weet…. Gaat het nu wel gauw sneeuwen..
Vera van Brakel