Markeringen klompenpad.
Wat zijn Klompenpaden?
Klompenpaden zijn rondwandelingen in het agrarisch cultuurlandschap. Ze gaan zoveel mogelijk over historisch tracé en voeren over onverharde paden via boerenland en landgoederen.
Rust, kleinschaligheid en de combinatie van cultuur en natuur bepalen de sfeer en vertellen bewoners en wandelaars over de geschiedenis van hun omgeving. Met het zichtbaar maken en herstellen van oude paden wordt een deel van de identiteit van het landschap hersteld. Daarnaast is de combinatie natuur en cultuurhistorie interessant voor wandelaars. Klompenpaden halen historische wegstructuren uit de anonimiteit, waar mogelijk worden deze hersteld en een nieuwe functie gegeven. Cultuurhistorische informatie wordt ontsloten voor een breder publiek, de route en aanliggende erven worden landschappelijk versterkt door herstel en aanleg van streekeigen landschapselementen, de leefbaarheid wordt vergroot en de economie van de streek versterkt door aan te sluiten bij lokale initiatieven als landwinkels, horeca en kamperen bij de boer.
Toen ik een wandelroute aan het uizetten was voor de reünie van ons kampeerclubje VAKER merkte ik markeringen op van een klompenpad, het Molenbeekse klompenpad kruiste mijn weg. Op Internet vond ik dit pad al snel en even Googelen leverde ook al snel een GPS track op van deze route via de site van Michel Simons. Een aardige site waarvan meer tracks van allerlei wandelingen gedownload kunnen worden.
Het ecoduct Wolfheze is ook toegankelijk voor wandelaars.
Ik ga op pad. Ik heb het kaartje van het Molenbeeksepad uitgeprint en de wandelroute zit in mijn GPS. Het startpunt ligt bij NS station Wolfheze. Met de trein vanuit NS Ede – Wageningen ben ik daar in 6 minuten. Goed dat het startpunt dit keer bij een station ligt. Leve het openbaar vervoer!
In Wolfheze neem ik de markeringen van het klompenpad al snel waar. Wolfheze is bekend om de psychiatrische inrichting. De psychiatrie maakt een vermaatschappelings proces door. Wellicht zijn daarom de terreinen opengesteld waar ik nu doorheen mag wandelen. Ik passeer een kerk, wandel door een begraafplaats en kom uit op de Doorwerthsche Heide. De heide staat bijna in de bloei.
Het pad brengt me bij een recent aangelegd ecoduct over de A50 snelweg. Dit is een van de weinige ecoducten die ook voor wandelaars toegankelijk zijn. De snelweg is dus wel steeds in de buurt, maar dat is geen reden om dit prachtige stukje natuur links te laten liggen, dat doen de beestjes ook niet!
Het is wel even opletten waar de markeringen van het Molenbeeksepad te vinden zijn, maar het gaat goed omdat ik de route ook in mijn GPS heb. Ik heb geen folder met de routebeschrijving, maar zo kom ik er ook wel uit.
Via de Wolfhezer Heide kom ik in het beekdal van de Heelsumse beek die ik volg tot het viaduct van de A50 bij Heelsum. Het dal is prachtig en zeer afwisselend.
Langs de sportvelden en de golfbaan van Heelsum en door de volkstuintjes van Renkum kom ik uit bij een Airborn gedenksteen. Hier moet ik goed opletten hoe ik de vlakte die voor me ligt moet oversteken. Ik ontwaar paaltjes met markeringen die me naar een talud voeren waar ik mijn weg kan vervolgen. Meanderend door akkers en bosschages kom ik uit in het dal van de molenbeek waar ik een fraaie picknickplek vind bij de Nooijerbank.
Na de lunch wandel ik door het beekdal naar en door het landgoed Quadenoord met de beeldentuin en het Natuurkampeerterrein. Voor kampeerders ook een leuk startpunt dus.
De Renkumse Heide? Geen heide, maar wel een onkruidsoort die een gele bloemenweelde presenteert. Ik ben geen florakenner, maar het is er wel mooi. Er komt een buizerd uit het bos boven me cirkelen. Waarom die belangstelling? Ik heb het niet zo met die beesten. Ik ben er al eens door aangevallen, maar dat was in de tijd dat ze jongen hadden. Ik steek mijn paraplu ter afschrikking op en heb verder geen last meer van het beest.
Over de spoorlijn beland ik via een stukje ruiterpad in het natuurgebied de Reijerskamp. Dit gebied is door Natuurmonumenten aangekocht om een verbinding voor het wild te realiseren van de Veluwe naar het beekdal en de uiterwaarden van de Rijn. Aan de wildsporen te zien wordt er door de reetjes en de hertjes al aardig gebruik van gemaakt.
Het is niet ver meer naar NS station Wolfheze. Ik heb en zeer afwisselende wandeling gemaakt van 17km. Mooi die klompenpaden!
Doorkijkjes in het ecoduct.
De meanderende Heelsumse beek.
Het dal van de Heelsumse beek.
De Heelsumse beek.
Mijn picknickplekje in het dal van de Molenbeek.
Door het beekdal van de Molenbeek.
