Mijn collega komt zo bij u 2

  Eten & drinken (160)

U weet naar ik hoop nog, dat deze serie verhalen te maken heeft met de horeca ofwel met eten en drinken. Ditmaal een leuk voorval uit

mijn reizen naar Hong Kong. In het eerste artikel over dit onderwerp ziet u mij in een soort wegrestaurant achter een kopje koffie zitten. Deze lokatie is op de top van “Victoria Peak”, zo gedoopt ter ere van Engelse vorstin, Queen Victoria. U kunt dit monument bezoeken via een tandradbaantje en werkelijk genieten van het wijdse uitzicht en bij helder weer (gebeurt daar overigens zelden), kunt u zelfs de vleugelboot naar Macao zien varen. Dit eiland wordt druk bezocht vanwege het casino, want Chinezen gokken graag.

Ik was daar uitgenodigd door een belangrijke dealer van ons merk en heb daar, samen met een collega ’s-avonds een echt Chinees diner mogen meemaken. Hij liet ons door zijn privéchauffeur in een Bentley vanuit ons hotel ophalen.

Aangekomen bij zijn huis (op Victoria Peak, jawel) reden wij zijn garage binnen en aanschouwden nog twee fonkelende Porsches (van zijn zoon en dochter) en een XK hardtopversie van Jaguar, die hij gebruikte in zijn vrije tijd. We stapten in de lift en zoefden naar boven, waarna wij zijn casa mochten betreden. Naar Chinees gebruik stond de familie als op een militair appèl in lijn gereed om ons te verwelkomen. Wij begonnen met het schudden van de uitgestoken handen en tot onze verrassing staken de laatste vijf de hand niet uit.

U dient te weten, dat “welgestelde” Chinezen ook hun personeel voor zo´n appel oproepen. Hiermee geeft men aan, hoe meer personeel er staat, des te rijker men is. `T is maar een weet.

Na een drankje in de bar, zetten wij ons aan tafel (zonder het personeel dus) samen met het Chinese echtpaar en hun twee kinderen, opgeteld met zes personen. Op de tafel stond een zeer mooi en ongetwijfeld antiek draaiplateau, waarop het keukenpersoneel de heerlijk geurende gerechten plaatste. Mijn collega en ondergetekende begrepen dat we ons door middel van draaien aan het plateau van de spijzen mochten bedienen. De bijgevoegde foto doet dus geen recht aan de “draaitafel met twee etages”, deze toont slechts het principe.

Gedurende het gebruik bleek dat “wij” geen ervaring hadden in deze vorm van dineren, want nadat de gastheer, danwel zijn overige familie een aantal maal het gekozen gerecht plotseling uit zicht zagen verdwijnen, kwam er geheel naar Chinees gebruik, hulp. Er verscheen een personeelslid dat zich zo onzichtbaar mogelijk achter zijn werkgevers opstelde en de draaitafel vasthield tot deze hun keuze hadden gemaakt.

Over omgangsvormen gesproken, de ultieme normen en waarden droom van JPB!

En, het door ons meegebrachtte kennismakingscadeau werd pas uitgepakt na de koffie met een bijna onbetaalbare cognac. Sambal bij beste lezers?