Ontroerend, meeslepend, bruisend en spetterend met de nodige diepgang zoals we dat van Boudewjin Buch gewend zijn. Eerst was er het boek en daarna de film met in de hoofdrol Antonie Kamerling. Nu brengt Albert Verlinde Entertainment de Kleine Blonde Dood als musical. Op 9 december vond in de Koninklijke Schouwbrug in de Den Haag de première plaats.
Eenvoud
De eenvoud van het decor tekent de eenzaamheid van de overleden zoon en diens vader. In een kist een klein jochie van 9 jaar met naast hem zijn vader (William Spaaij). Er ontbrandt zich een dialoog. “Kunnen we hier weg”, vraagt het jochie. “Het is hier saai. Het stinkt.”
Explosie van emoties
Het jochie herinnert de vader aan zijn eigen vader (Frans van Deursen). Een barse man die alles afkeurt wat Boudewijn doet. Hij heeft een hekel aan alles wat Duits is. Met een explosie van emoties knalt spuugt Boudewijn alle verzet tegen zijn vader eruit . Maar de dode vader staat op uit zijn graf om zoontje Micky met zich mee te nemen.
Wanhoop
Vanuit zijn wanhoop keert Boudewijn zich tegen alles wat dood is. Dan verschijnt de aan alcohol verslaafde moeder Mieke (Marjolein Teepen) en zingt het ontroerende lied: ‘’Ik heb een kind gezien vandaag.”
Speels
Speels als een spel tussen kat en muis is het liefdesspel tussen Boudewijn en Mieke. De conceptie van Micky. Maar ook het ineenstrengelen van een homo en een aan alcohol verslaafde minnares. Hoe kan dat ooit goed gaan?
Indrukwekkend is de rol van Micky, gespeeld door Jelle Stout, Jannes Heuvelman, Davy Gomez en Stijn van der Plas. Vier jochies met olijke oogjes en een krullenbol. Speels maar ook bloedserieus. Hun heldere kinderstemmetjes doorbreken de zwaarte van de dood.
Hilarisch
Met zijn zoon beleeft Boudewijn de mooiste momenten van zijn leven. Vroeger walgde hij van het leven, wilde hij dood. Micky maakt zijn leven tot een groot feest zoals ook blijkt uit het hilarische pieslied.
Hoeveel Micky betekent voor Boudewijn komt vooral tot uiting in de tweede akte. Zoals in het prachtige lied ‘’kom bij me wonen’’. De twist tussen moeder en vader is als de oerkracht van donder en bliksem.
Boudewijn wint. Tegelijkertijd is hij ook de verliezer door te beseffen dat hij geen kind kan opvoeden. Met zijn dagelijkse kroeggang en diverse one-night stands is zijn leven een en al rotzooi. Vertwijfeld en in eeuwige strijd tegen de pijn uit het verleden vecht hij voortdurend tegen zichzelf.
Keihard
Dwars door alles heen komen de verdrongen gedachten aan zijn vader als een boemerang terug. De woorden: “Ik zag je liggen in de wieg en dacht: daar zit ik niet op te wachten.” Keihard speelt Frans van Deursen zijn rol als vader.
Toch is het juist de vader die Boudewijn tenslotte steunt door te erkennen dat hij een klotenvader was. In aangezicht met de komst van de dood wil Boudewijn vluchten. Het is zijn vader die hem daarvan weerhoudt. Dat maakt deze scene tot een van de meest emotievolle.
Subliem
Subliem is ook de scene waarin Marjolein Teepen de aan alcohol ten ondergaande moeder verbeeldt. Ze kruipt over de grond. Vloekt, tiert, en is de prooi van haar eigen bestaan. De genodigden, waaronder ruim 40 Bekende Nederlanders, juichen haar toe.
Adembenemend
Adembenemend is de rol van William Spaaij (Boudewijn). Slechts twee minuten van de musical is hij niet op het toneel. Hij danst, wervelt als een speelse luchtballon over het toneel om op andere momenten te verstillen. Het tekent de onrust van Boudewijn Buch.
Ontknoping
Twee jaar na de dood van Boudewijn Buch (1948-2002) bleek het hele verhaal verzonnen te zijn. Boudewijn had helemaal geen zoon. Zo bleek in 2004 uit het verhaal van Iskander Pronk, die zichzelf in sommige passages herkende.
Iskander noemde het een bizar en krankzinnig verhaal. Niet Boudewijn Buch maar Coen Pronk was Iskanders echte vader. Boudewijn was slechts een huisvriend van zijn ouders.
Het succes van boek, film en musical zijn er niet minder om.
