Hij werd geboren op 30 juni 1951. Ruim zestien jaar geleden overleed hij, maar nog steeds klinkt zijn stem in de kroeg. André Hazes is nog steeds springlevend in de harten van zijn talloze fans. Maar wie was hij? Haye van der Heyden schreef een indringend portret.
Rauw en volks. Indringend en ontroerend. Vanuit het hart geschreven en meeslepend. Dat is het door Haye van der Heyden geschreven boek ‘’Vanuit de hemel’’.
Als een toneelstuk
Haye van der Heyden laat je als lezer kruipen in de huid van André Hazes. Het boek leest als een toneelstuk vooral bestaande uit de monoloog van de populaire volkszanger. Dialogen ontbreken veelal evenals het beschrijven van het decor.
In Vanuit de Hemel draait het vooral om emoties. Vanaf zijn vroegste jeugd tot en met zijn overlijden. Vanaf het pak rammel dat zijn vader hem regelmatig gaf, zijn succes en zijn afgang op 25 juni 2004 in een matig bezette Arena.
De grootste hits van André Hazes
Samen met de Kleine jongen, Bloed, zweet & tranen behoort De vlieger
tot André’s grootste hits. In het boek klinken ze door. Regelmatig plaatste Haye van der Heyden in de tekst zinnen uit de evergreens.
Het lezen van dit boek duurde ongeveer twee uur. Na het te hebben dicht geslagen begrijp ik de essentie van de genoemde hits. Zo groot en groots als hij was bleef André dat bange jochie van toen.
Kleine jongen en faalangst
Bij het horen van het lied ‘’Kleine jongen’’ denk ik nu aan het prachtige fragment in ‘’Vanuit de hemel’’. In dat deel praat André praat over zijn faalangst, een veel terugkomend thema in dit boek.
Het gevoel om in een volle arena voor de leeuwen te worden geworpen. Na een jarenlang strijd staat hij daar. Inmiddels weten andere fenomenen het publiek steeds meer voor zich te winnen. Marco Borsato komt zelfs met zijn hit ‘’Dromen zijn bedrog’’ in het Guinness Book of Records.
De fans juichen steeds minder voor André Hazes. Het aftakelen is begonnen. ‘’De leeuwen komen je aan stukken scheuren’’, lees ik in Vanuit de Hemel. Vertwijfeld vraagt de volkszanger zich af: ‘’Waarom kan ik niet leven zoals het hoort?’’
Bloed, zweet en tranen
Bij het horen van ‘’Bloed, zweet en tranen’’ denk ik nu aan dat ene dramatische moment in het boek van Haye van der Heyden. Aan het moment waarop het publiek hem uitfloot en weg liep.
De roem was voorbij. André kende geluk, maar ook veel verdriet. Zelf wist ik sommige dingen. Maar andere ontdekte ik tijdens het lezen. Zoals zijn blues, het genre wat hij het liefste zong vanuit een intense pijn.
Die melancholische muziekstijl werd zijn werkelijkheid. Faalangst beheerste zijn leven. Deed aan het eind van zijn leven al zijn zelfvertrouwen verdwijnen.
De Vlieger
Jacinthe Hoekx herinnert zich André ik nog goed. ’Hij woonde begin jaren ‘80 met zijn vrouw Ellen en zijn zoontje in een woonark achter haar hotel De Plashoeve in Vinkeveen.
‘’Er waren altijd veel mensen om hem heen. Na twee bier om een uur of elf schreef hij vaak teksten. Rachel (zijn laatste vrouw, red.) was toen nog zijn babysitter. De vlieger kan ik nog steeds niet horen zonder tranen in mijn ogen. ‘’
André Hazes schreef De Vlieger in 1995. In dat jaar overleed zijn moeder en stortte hij in. Het fragment behoort tot de meest ontroerende van Vanuit de Hemel. Hij moet optreden, maar kan niet. Zijn strot zit dicht, maar gaat open op aandrang van het publiek. Met gesloten ogen zingt hij ‘’De Vlieger.’’
