The Soul Snatchers live in Paradiso 9-2-2012

Magazine  »  Lifestyle (814 artikelen)  »  Lezen & muziek (291 artikelen)

De Soul Snatchers zag ik voor het eerst toen ze hun debuut album Sniffin’& Snatchin’presenteerde in de bovenzaal van Paradiso datum 18 januari 2008, vier jaar later zie ik ze weer. Nieuwe plaat en een nieuwe toetsenist. Frank Montis die nog wel op het nieuwe album te horen is, is er niet meer bij. Als ik even na tien uur bij Paradiso arriveer is het eerste wat me opviel dat er dranghekken voor de deur stonden, niet voor de band die ik ga zien maar voor de artiest die het naprogramma mocht verzorgen in de grote zaal. Lang geleden in het begin van de jaren 80 toen de Dead Kennedys in Paradiso optraden stonden er ook dranghekken voor de deur. Een week eerder namelijk bij een optreden van Steel Pulse liep het uit de hand bij de ingang, toen stond er opeens iemand met een mes te zwaaien dat hij het te lang vond duren voordat je naar binnen mocht.

Dranghekken geven me vaak het gevoel dat je ook gefouilleerd gaat worden. Nu kon ik zo naar binnen lopen nadat mijn ticket gescand was. Een andere medewerker attendeerde mij erop dat ik mijn kaartje nog moest laten scannen, nadat hij hoorde dat dat al gebeurd was wenste hij me nog een prettige avond. Even later sta ik in de bovenzaal zie dat de band nog aan het sound checken is. De zaal is net zoals vier jaar terug goed gevuld. Na een korte soundcheck begon meteen de show geen aankondiging of wat dan ook. Ze hadden al een tijdje niet meer gespeeld, maar daar was niks van te merken, vanaf de openingstrack finish what you started van het nieuwe album scratch my itch stond het optreden als een huis. Beperken sommige artiesten bij een album presentatie zich alleen tot nieuwe nummers, de Soul Snatchers vergaten ook het oude werk niet. Na twee instrumentale nummers mocht Curtis T het eerste deel van de set zingen. Wat klinkt on the right track toch ontzettend groovy je zou haast denken dat Bootsy daar een partij stond te bassen op dat kleine podium.

Jimi Bell Martin heeft net zoals Charles Bradley goed gekeken naar een van zijn idolen James Brown. Wat een stem heeft die man hij weet net zoals Curtis T het publiek op te zwepen zonder in herhaling te vallen. Als Jimi Soul to soul en people people zingt dan gaan bij de meeste mensen de voetjes van de vloer, niet bij mij, dansen is niet mijn sterkste kant, ik probeerde een foto te maken, die helaas mislukte.

Tegen het einde van het optreden kwam Curtis T nog eenmaal het podium op om de set af te sluiten. Good & Plenty welke in 2009 al als single was verschenen en ook op het album scratch my itch is terug te vinden, was voor mij een kippenvel moment. In het lang uitgesponnen off the hook lieten de Soul Snatchers ook horen een staaltje roots reggae te kunnen spelen alsof ze al jaren niets anders doen. Na good foot down was het dan ook afgelopen, geen toegift kreeg het publiek helaas niet de kans voor, de fantastische dj zette meteen de muziek in. Teleurgesteld was ik daar ik nog wel zo goed geoefend had om soul party te gaan schreeuwen voor de toegift. Maar de vijf kwartier dat de band op het podium heeft gestaan was wel èèn hele grote soul party.

De show die de Soul Snatchers neerzetten verdient wat mij betreft meer publiek. Dit kan ik wel schrijven en zeggen maar invloed heeft het niet. Die paar mensen die de moeite nemen om deze blog te lezen zijn het misschien wel met me eens, maar ik denk dat ze bij een eventueel volgend album weer in de bovenzaal staan. Laura Vane stond vorig jaar toch ook in een kleine maar wel leuke zaal de Badcuyp terwijl zij net zoals de Soul Snatchers het verdienen om in grotere zalen te spelen. Sharon Jones verkocht Paradiso pas uit toen een bekende dj op tv zei dat ze goed was. De Soul Snatchers doen live toch echt niet onder voor de Dap Kings het enige verschil is, maar dat is mijn mening, is dat de Soul Snatchers wat mij betreft een betere blazers sectie hebben.

Als ik Paradiso even na twaalven verlaat zie ik een rij wachtenden staan voor het nachtconcert van D’Angelo die tot ver voorbij de Balie reikte. Met een goed gevoel ga ik naar huis, heb tenslotte toch het leukste misschien wel de beste Nederlandse soulband van dit moment gezien en nog wel voor een betaalbare prijs.

Artikel links