Hedy d’Ancona is het zat. Strijdvaardig als altijd gaat ze in haar nieuwste boek het gevecht aan met de stereotypering van ouderen. Tachtigers zijn geen ‘dor hout’. In tegendeel. Hedy d’Ancona en haar leeftijdsgenoten kunnen nog steeds sprankelen. Hoe? Dat ontdek je in haar boek ‘’Vrolijk Verval.’’
Foto: Koos Breukel
Hedy d’Ancona beschouwt in ‘Vrolijk Verval’ diverse levensthema’s vanuit een kritische en relativerende blik. Hoezo zijn ouderen zielig? Met scherpe observaties van het dagelijkse leven laat Hedy d’Ancona zien dat er ook op oudere leeftijd nog veel te lachen valt.
Quaote Arnold Grunberg
Zoals Arnold Grunberg schreef: ‘In handen van d’Ancona wordt het verval van de ouderdom net zo weemoedig en komisch als de dwaasheid van de jeugd. Ze schrijft met het vuur van de verliefde, Nog altijd smaakt de verboden vrucht het best. Zo spreekt zij haar jongere ik toe. Struikelen was het, is het en zal het altijd blijven.’
Vileine observaties
Sheila Sitalsing schreef: ‘’Heerlijke, soms vileine en altijd vrolijk makende observaties. Vol met het type wijsheid dat alleen met de jaren komt.’’
Over Hedy d’Ancona
Hedy d’Ancona (1937) is een belangrij feministe en vooraanstaand PvdA politica. Ze werkte bij de VARA, was universitair onderzoeker en leidde vanaf 1975 een bureau voor beleidsonderzoek. Ze was politiek actief als Eerste Kamerlid.
Het oprichten van de Man-Vrouw Maatschappij maakte haar bekend bij het grote publiek. Ook was ze hoofdredactrice van Opzij. Ze was staatssecretaris Emancipatie, minister van Volksgezondheid-Welzijn en Cultuur, en tien jaar lid van het Europees Parlement.
