Wim Sonneveld en Conny Stuart: (Mariska van Kolck), foto Roy Beusker
“Toegegeven, het was lang zoeken naar iemand die de rol van Wim Sonneveld kan spelen voor de drie maanden durende show op donderdagavond in de Nieuwe de la Mar. Toen ik hoorde dat Paul Groot dit wilde doen, voelde ik me opgelucht. Nu komt het wel goed ,wist ik,” dit zegt Tony Neefs na de première van Wim Sonneveld op 26 februari in de Nieuwe de La Mar te Amsterdam.
van link naar rechts: Sandra Jonckman, Freek Bartels, Mariska van Kolck, Paul Groot, Cindy Bell, Bill van Dijk.
Ontroerend, mooi en heel overtuigend. Zo noemt Tony Neefs het optreden van Paul Groot. “Op geheel eigen wijs zet hij de persoon Wim Sonneveld neer. Vooral de komische kant van Sonneveld komt bij hem het beste naar voren, terwijl bij mij dat de vileine kant is.”
Lieveling
Tony Neefs groeide op met de liedjes van Wim Sonneveld. “Al heel vroeg kende ik zijn liedjes uit mijn hoofd. Ik ervaar het als een grote eer, dat ik hem nu mag spelen.” Gevraagd naar de liedjes die Paul Groot het meest raken, antwoordt hij: “Lieveling vind ik het mooiste.”
Lieveling is het hartverscheurende duet tussen Wim en zijn grote liefde Huub Jansen (Bill van Dijk). Hij is een man van ‘’werken, eten en Bijbel lezen.”Al jarenlang samen raakt Sonneveld verliefd op de 30 jaar jongere Friso Wiegersma Freek Bartels). In ‘’Lieveling” uiten Wim en Huub hun emoties.
De orgelman
Voor de buitenwereld houdt Sonneveld zijn twee homoliefdes angstvallig verborgen. Verborgen in het duister van een driehoeksverhouding ontstaan liedjes om nooit meer te vergeten. Huub bedenkt o.a. ‘’de orgelman’’ en Friso o.a. ‘’het dorp’’.
Aan de Amsterdamse grachten
Paul Groot, is evenmin als Tony Neef, geen Wim Sonneveld. Je mist net dat ene in zijn stem, dat ene in die houding. Bij het begin van de show moet Paul nog in zijn rol groeien.
Dat gebeurt. Steeds meer sleept Paul zijn publiek mee naar de mens Wim Sonneveld. Naar de man zoals het grote publiek hem kent, maar vooral ook naar de mens die hij werkelijk was. Met het vlak voor de pauze gezongen ‘’aan de Amsterdamse grachten’’ zingt een enkeling heel zachtjes mee.
Conny Stuart
Na de pauze volgt de tweede akte, ingezet door een wervelend optreden van Conny Stuart (Mariska van Kolck). Uitdagend zingt ze het lied “ik hoef alleen maar even zo te doen.” Uitdagend tilt ze haar rok op: ik hoef alleen maar even zo te doe en de kerels liggen plat.”
Ome Thijs
Aarzelt het publiek eerst nog om mee te zingen, bij het 27e liedje is het zo ver. Bij het horen van het lied ‘’Ome Thijs’’ zing de zaal mee uit volle borst. Spanning, verdriet, kolder, emoties nemen het publiek mee naar het tragische slot: de ziekenhuisopname van 1974 en diens naderende dood.
Het dorp
De engel des doods ‘Lifter’(Cindy Bell) neemt Sonneveld mee. Zijn vrienden staan verslagen en verkrampt van verdriet bij zijn lege bed. Dan neemt Paul Groot de microfoon en zingt ‘’het dorp’’. En weer is de zaal stil, maar nu omdat ze tot tranen toe geraakt zijn.
Tony Neef. “Paul Groot bereikt het publiek en dat maakt dit tot een heel mooie voorstelling.”
het ontroerende het dorp, foto Roy Beusker
Tony Neefs en Paul Groot
