Volgens de media zijn we ongelofelijk ontevreden. En al heel lang. Even googelen levert op dat we ontevreden zijn over de politiek, de files, het openbaar vervoer, onze huidige baan, ons lichaam, zorg bij de bevalling, de pil, de brandstofprijs, de TV-programmering, Europa, buurtoverlast, beleggingshypotheken, hondenpoep, erfbelasting en omdat we alles hebben. Er zijn ontevreden studenten, chauffeurs, melkveeboeren, consumenten en nog vele anderen. De enige die volgens de Googleresultaten niet ontevreden is, is Marco van Basten.
Als dit beeld klopt, waar komt dan deze chronische ontevredenheid vandaan? Is het echt zo slecht gesteld met ons land? Hoe reëel zijn de gronden waarop dit malcontent gestoeld is?
In abstracte zin komt ontevredenheid voort uit het gevoel dat ‘het’ zoveel beter kan. ‘Het’ zijn dan zaken waar je als burger geen directe invloed op kunt uitoefenen, maar waarvan je het idee hebt geen waar voor je geld te krijgen. ‘Het’ is per definitie het speelterrein van de politiek.
Uit bovenstaande opsomming zijn de fileproblematiek, het openbaar vervoer en de kwaliteit van de zorg daar goede voorbeelden van. Veel overheidsgeld is in de afgelopen decennia hierin geïnvesteerd, maar de resultaten blijven achter bij onze verwachtingen. Het land is nog steeds vergeven van files, het spoor onbetrouwbaar en de buschauffeurs voeren al twee maanden acties. Het individu heeft deze zaken niet zelf in de hand maar wordt wel met de gevolgen ervan geconfronteerd. Ergo: breed maatschappelijk misnoegen.
De politiek moet dit oplossen. ‘Maar ze doen niks,’ hoor ik al sinds mijn kindertijd. Als dat klopt hebben we vanaf het kabinet Den Uyl regeringen gehad die geen vinger hebben uitgestoken. Iedereen die hier even rationeel naar kijkt weet dat dit niet wáár is.
Ook het huidige kabinet krijgt ervan langs. De PvdA is te slap, het CDA maakt geen keuzes, de Christenunie juist wel en dat is meteen de grond voor de ontevredenheid van de rest van Nederland. De VVD wordt al als even slap ervaren en dat geeft nieuwe partijen die de ontevredenheid mobiliseren wind in de zeilen.
Wat vraagtekens oproept is dat de vorige kabinetten Balkenende, eerst met VVD en LPF, daarna met VVD en D66 enorme maatschappelijke weerzin opriepen. Nu is er een kabinet met een beduidend andere politieke kleur, maar de chronische ontevredenheid blijft.
Dan dient zich de vraag aan of dit komt door de inhoud van het gevoerde beleid, of dat de oorzaken vele lagen dieper liggen. Bijvoorbeeld omdat politiek zo ondoorgrondelijk is, de processen zo traag verlopen, leiderschap en knopen doorhakken in Nederland zo onzichtbaar zijn en er na de verkiezingen nauwelijks nog sprake is van enige invloed van de burger op de politiek.
Ontevredenheid hangt niet alleen samen met politieke of maatschappelijke ontwikkelingen. Niemand die ontevreden is met zijn/haar lichaam zal hier de politiek de schuld van geven. Is het niet vreemd dat we ook ontevreden zijn over zaken die we wél zelf kunnen beïnvloeden?
Ben je ontevreden met je baan? Zorg dan dat je elders aan de slag komt! Wil je de pil niet meer? Gebruik dan andere vormen van anticonceptie. Heb je een geldverslindende beleggingshypotheek? Kijk dan of je het onding kunt oversluiten. In de poep getrapt? Maak je schoenen schoon en kijk beter uit je doppen! Moet je veel successierechten betalen? Twee generaties geleden was er nog nauwelijks sprake van ouders die hun kinderen een vermogenserfenis nalieten. Wat schamele spullen van de inboedel, daar hield het wel mee op.
En wij maar kankeren! Wie ontevreden is door verkeerde eigen keuzes moet daar primair zelf de verantwoordelijkheid voor dragen en de regie in handen nemen om zaken te verbeteren. Wie vooral ontevreden is over politiek maatschappelijke ontwikkelingen moet eens goed om zich heen kijken en met verbazing bezien waar wij ons in dit land druk om maken.
Het derde nieuwsitem bij zowel het RTL4- als NOS-journaal was dat veel oranje EK-pruiken brandgevaarlijk zijn. Nog niemand die hierdoor verwondingen heeft opgelopen, maar toch is dit het op twee na ernstigste probleem van ons land. Brandgevaarlijke oranjepruiken!
Natuurlijk is het volkomen terecht dat wij, geconfronteerd met dit enorme probleem, tot op het bot ontevreden waren, zijn en blijven. Er mogen in de wereld dan hongersnoden zijn, aardbevingen en windhozen, bombardementen en zelfmoordaanslagen, armoede en mishandeling, onderdrukkende regiemes en hysterische godsdiensten, maar die brandbare oranjepruiken, nee, dat is te erg. Des te verbazingwekkender dat de enige Nederlander die niet ontevreden is, Marco van Basten heet. Maar zijn tijd komt nog wel!
Geschreven door Bas Meisters
