Wat zijn we zonder vrijwilligers Bij de ANBO spreken ze ouderen moed i

Sinds de coronacrisis leven mijn man en ik in een zelf gekozen isolement. Wij zijn samen en hebben het gezellig. Maar hoe is dat met eenzame ouderen? Dankzij vrjwilligers van de ANBO houden ze contact met de buitenwereld.

“We hoorden de afgelopen weken heel veel verdrietige verhalen,” aldus Liane den Haan van ANBO. “Vooral mensen op leeftijd die zelfstandig wonen, alleenstaand zijn en een klein sociaal netwerk hebben, waren erg alleen. Zeker omdat hun wekelijkse activiteiten, zoals de kaartclub of een gymclub gesloten waren. Vanuit ANBO wilden we graag iets voor hen doen.”

Een hart onder de riem
“We vroegen onze vrijwilligers of ze wilden helpen om deze mensen telefonisch een hart onder de riem te steken. En dat wilden ze heel graag. Zeker omdat ze normaal – zonder de coronabeperkingen – ook het liefst mensen helpen: met het invullen van een belastingformulier of het aanvragen van een traplift bij de gemeente. Nu dat de afgelopen tijd niet kon, vonden veel vrijwilligers het fijn om toch iets voor anderen te kunnen doen.”

Hoe gaat het in z’n werk?
Als we ouderen aan de telefoon hadden die zich erg eenzaam voelden, vroeger we of ze vaker met iemand van ANBO wilden praten. Om even gezellig een praatje te maken of hun hart te luchten in deze lastige tijd. Honderden ouderen wilden dat graag en met hun toestemming ‘koppelden’ we ze aan een ANBO-vrijwilliger bij hen in de regio. De vrijwilliger van ANBO maakte vervolgens een eerste afspraak en als het aan de telefoon klikte, maakten ze samen vervolgafspraken.

Honderden telefoontjes per week
Liane den Haan: “Op dit moment zijn er honderden mensen die elkaar regelmatig spreken. Soms één keer per week, soms vaker. We horen dat het mooie en intense gesprekken zijn en veel oude mensen er heel blij mee zijn. En dat is natuurlijk echt geweldig. Want zo voorkomen we dat deze mensen in een sociaal isolement komen, met alle gevolgen van dien.”

Artikel links
 ANBO