Magazine » Lifestyle (873 artikelen) » Uitgaan & Cultuur (347 artikelen)
 |
Vandaag, 1 juli 2008 wordt het rookverbod van kracht in de horeca. Na vele jaren van onvrijwillig meeroken in bars, cafés, restaurants, kantines, wachtruimtes et cetera wordt dit nu teruggedrongen naar waar het thuishoort: in de buitenlucht en de privésfeer. Als niet- en nooitroker verwelkom ik dit rookverbod met open armen.
Laten we beginnen toe te geven dat rokers vaak de gezelligste mensen zijn. Het is niet voor niets dat ik soms hun gezelschap in hun stinkende rokershollen opzocht, omdat daar vrolijkheid heerste. Maar dikwijls ben ik ongewild meeroker geweest van die vele anonieme rokers die als gast de horeca bevolkten. Ik ben blij dat dit is afgelopen.
Vroeger was het heel gewoon om een glas met sigaren en/of sigaretten op de salontafel te hebben staan. Soms is het een mooi gezicht om iemand echt daarvan te zien genieten. Maar meestal blijft de visuele aanblik van “rokersgenot” beperkt tot iemand die nerveus in zijn pakje sigaretten frunnikt en vanwege de trillende handen drie keer met de aansteker moet klikken voordat de sigaret eindelijk aan is. Roken is dan vooral een aanvulling van het opkomend nicotinetekort.
In Duitsland mag in bars en restaurants niet meer gerookt worden. Ik vind het een verademing. Ik kan daar lekker uit eten gaan zonder dat mijn kleren de dag erna stinken van de rook. Die nieuwe frisheid van horecagelegenheden, daar houd ik van.
Ik ben in de afgelopen jaren steeds minder tolerant geworden naar rokers. De normen zijn veranderd. In ons land mag je niet ongevraagd de gezondheid van een ander schaden en dat is het imago dat roken nu heeft meegekregen. Dus wordt er iets aan gedaan. Weg uit de trein, de openbare ruimten, de werkvloer en nu ook het café.
Betekent dit nu de doodsteek voor het uitgaanswezen? Welnee! Er is toch een level playingfield? Ofwel: dit verbod geldt toch voor alle zaken? Wie denkt dat rokers niet meer uitgaan omdat ze buiten moeten roken heeft het mis. De ervaring van andere Europese landen waar het rookverbod al langer bestaat wijst keer op keer uit dat de horecaomzet er niet onder te lijden heeft. Ik voorspel dat het ook zo zal gaan hier in Nederland. Over een paar jaar weten we niet beter en maalt niemand er meer om.
Ik ben opgelucht. Soms heb ik meer last van de rook van één sigaret dan van een ruimte die al helemaal blauw staat. Vroeger was ik overgeleverd aan de genade van de roker, die zich soms weinig begripvol toonde als ik aangaf er last van te hebben. Ik ben wel eens voor aansteller uitgemaakt.
De man die me dat toen toebeet zou ik nu nog wel eens willen tegenkomen. In een restaurant. Chagrijnig. Trillend. Nerveus. Smachtend naar een sigaret, maar dat moet buiten en de regen valt werkelijk met bakken uit de lucht. Hij heeft het er ontzettend moeilijk mee. Het heerlijke eten smaakt hem niet meer. Op dat moment zou ik hem het “compliment” willen retourneren.
Geschreven door Bas Meisters