Bloemensance met Joke Schols Geleen…

Bloemenséance? Wat is dat? Hoe gaat dat in z’n werk? Doet maar wat !….was getuige en doet verslag…

Voor Willeke is dit nieuw en ik heb het een jaar of 5 geleden al eens bijgewoond… Nu gaan we er samen heen en stellen ons in op ‘open staan’ voor wat zich aandient, kritisch, onbevooroordeeld, maar positief…

We lopen de zaal binnen en zien Joke Schols bij de ingang staan. Even aan Willeke voorstellen en bijkletsen, maar ook vragen of ik voor 50plusser een paar foto’s mag maken van de bloemen achter in de zaal. Geen bezwaar…mooi zo !

Veel publiek…de zaal is helemaal bezet..bloemen, die bezoekers meegebracht hebben, worden in vazen op tafels gezet en het is de bedoeling dat Joke, straks, boeketjes samenstelt en die dan aan personen schenkt, die in contact komen met ‘overledenen’.

Joke is een, noem het maar, ‘doorgeefluik’ tussen ‘entiteiten’, die in de zaal aanwezig zijn en de nabestaanden. Bijna iedereen die hier vanavond aanwezig is, heeft iets met ‘overlijden’ te doen gehad. Een partner, kind, oma, opa, vriend(in)…en probeert het verdriet te verwerken.

De avond begint….muziek tempert en Joke loopt rond de tafels en een beetje in zichzelf ‘murmelend’ verzamelt ze losse bloemen en vormt zo een nieuw boeket…

Vooraf vertelt ze dat niemand zich afhankelijk hoeft op te stellen tov wie dan ook. Je bent en blijft jezelf. Ik kom in contact met ‘entiteiten’…niet-stoffelijke energie, die de vorm van een overledene aanneemt en hier aanwezig is…

“Deze zijn voor u, mevrouw…en ze komen van een man…uw man..uw overleden man…hij zegt dat hij van zonnebloemen hield en graag in de tuin bezig was…hij zegt ook dat het goed met hem gaat en dat u zich geen zorgen om hem hoeft te maken..hij groet u…”

Tijdens het uitspreken van deze woorden zie ik, dat Joke de ogen wat omhoog heeft gedraaid, alsof ze in haar hoofd kijkt en in gesprek met iets of iemand is…het is stil in de zaal…alle ogen gericht op het tafereel wat zich voor ons afspeelt…één rij voor ons..

“Ja, mijn man…18 jaar geleden overleden…hij woog nog slechts 35 kilo…hield van zonnebloemen…ik denk iedere dag aan hem…bid veel …brand kaarsjes voor hem …en hou heel veel van hem…ik vind het ook niet erg om zo met hem om te gaan…voel wel verdriet door het gemis…maar leef er mee…”

Hier voelen we iets..worden iets gewaar…hier gebeurt iets, wat boven onze pet uitgaat..zónder discussie..een warm, betrokken, meeleven met deze nabestaande, die, in gezelschap van kleinkinderen en (schoon)dochter, het middelpunt is van dit deel van de bloemenséance..

“Je man zegt, dat je goed voor jezelf mag zijn en zorgen en hierbij wil ik het laten…Okay? Ja?…”..

Zo gaat het de hele avond door en de ene keer verloopt alles kalm en rustig, maar andere keren komen heftige emoties in beweging…bij mensen, waarvan een geliefde kort geleden is overgegaan bijvoorbeeld…of bij de moeder, waarvan een kind is overleden.., maar ook van een oudere mevrouw, die een moeilijk leven had met haar overleden schoonmoeder en de boosheid nog voelde…

Aan het einde van deze séance beleven we nog een ontspanningsoefening met behulp van een visualisatie van ‘helder wit, helend licht’…en gaan met een ontspannen gevoel naar huis, waar we nog wat nakletsen over deze toch wel bijzondere avond.

We kunnen ons wel voorstellen dat mensen op deze wijze enigszins ‘geholpen’ worden en dat de essentie van een ‘bloemenséance’ bestaat uit ‘het verleden ontmoeten’ in plaats van ‘wegdrukken’…alleen in de ontmoeting met iets, kan zich iets voltrekken en de wijze waarop, is minder belangrijk…

willeke en franslj.



















































Leave a Comment