Brabantse senioren voelen zich thuis in nieuwe Heimat

Is er dan echt helemaal niets dat tegenvalt? Misschien een flauwe vraag, maar de hele groep Brabanders is zo en­thousiast dat het bijna een ver­kooppraatje lijkt, zo prijzen ze hun nieuwe ‘Heimat’ aan. Ze kijken el­kaar een beetje twijfelend aan.

„Ontdekken met wie je vertrouwd zaken kunt doen, dat is nog wel eens moeilijk. Maar verder is het al­leen maar geweldig.’ De Brabanders die hun verhaal doen, zijn verhuisd naar Landhaus­park Klostersee in het Duitse Mün­sterland, 15 km onderWinters­wijk. Twee uur rijden vanaf Eind­hoven. Ze zijn afkomstig uit Nue­nen, Dongen, Schijndel, Kerkdriel, Hilvarenbeek; deze zestigers met vut of pensioen die op zoek waren naar rust, ruimte en mooie natuur. En een leuk huis, uiteraard. Dat heeft het Landhauspark allemaal te bieden en bovendien: een huis is hier aanzienlijk betaalbaarder dan in Nederland. De naam landhuis is een tikje overdreven, zo groot zijn de huizen nu ook weer niet, maar voor z’n tweetjes zijn ze ruim vol­doende en de bouwstijl heeft inder­daad veel weg van een landhuis.

Voor minder dan anderhalve ton koop je zo’n vrijstaande woning op een perceel van ruim 300 m.

Wie twee slaapkamers op de ver­dieping te weinig vindt, kan het he­le huis laten onderkelderen. Ook een serre behoort tot de mogelijk­heden, of een woning direct aan het water. Ook met die extra’s is zo’n woning nog altijd veel goedko­per dan hier. Inmiddels zijn 80 van de geplande 156 huizen bewoond.

Luxe vakantiehuizen, dat zijn dit ei­genlijk en zo is het park ook be­dacht: als Freizeitpark. Maar wat in Nederland niet mag, kan hier wel: je vakantiehuis permanent bewo­nen. Er geldt geen verblijfsduurbe­perking. En dus worden bijna alle huizen permanent bewoond, waar­van 80% door Nederlanderse senio­ren.

Gezinnen met kinderen zijn er nauwelijks. Hoe komt een echtpaar er toe om zijn heil over de grens te zoeken?

Joop en Freda Kuling wonen nu drie maanden op het Landhaus­park. Ze wilden weg uit ons druk­ke en overvolle land. „We hebben zelfs aan Zweden gedacht’, zegt Freda. „Maar daar is alles te ver.’ Theo en Mientje van den Boog­aard, ook sinds drie maanden hier, speelden met de gedachte aan Kroatië. „En aan België, maar daar blijf je een eenling. Hier niet.’ „Toen wij voor het eerst waren gaan kijken, viel ik stil. En dat wil wat zeggen’, lacht Mientje met de nodige zelfkennis. Alle stellen wa­ren het snel eens: hier gaan wij wo­nen. „Natuurlijk laat je heel wat achter’, zegt Joop Kuling. „Maar het is verbazend hoe snel je daar­voor weer van alles terugkrijgt.’ De anderen knikken. Er wordt ge­vist, gebridget, er worden wandel­en fietstochten georganiseerd, er is een mannensoos en een jeu de boulesveld.

Het sociale karakter van het park wordt volmondig geroemd. Ieder­een staat voor elkaar klaar met z’n eigen specifieke kennis en talent.

Het is een hechte gemeenschap.

„De helft van de stapel kerstkaar­ten kwam van het park.’ En toch is het geen enclave, bena­drukken ze. Er wordt wel degelijk gemixt met de Duitsers zowel in als buiten het park, waardoor het verenigingsleven in het dorp op­bloeit. Allemaal erkennen ze het belang van integreren en willen ze graag het Duits beter beheersen.

Ze hebben ontdekt wat in Duits­land goedkoper is en wat duurder, ze hebben zich verdiept in de me­dische zorg. Ze beschikken over de welkom- thuis- pas vol handige tips en wetenswaardigheden voor Duitslandgangers. Kamerlid Rita Verdonk reikte in maart vorig jaar de eerste welkom-thuis passen uit.

Overigens passen de Duitsers zich óók aan: in de grensstreek verstaan ze Nederlands en menige Duitser spreekt het ook. Aan de andere kant: Nederland is dichtbij, dus een bezoek aan fami­lie kan gemakkelijk. Wie toch ver­knocht is aan z’n vertrouwde AH, rijdt naarWinterswijk. De directe omgeving van de Klostersee is ge­weldig mooi. Annie en Harrie van Riel, die 2½ jaar op het park wo­nen, hebben er al heel wat fietskilo­meters op zitten in het glooiende landschap. „Wij hebben hier nog steeds een vakantiegevoel.’ De Klostersee zelf – 16 ha groot; in een half uur wandel je eromheen – is ‘s zomers een watersportoord bij uit­stek: zwemmen, surfen, roeien, kanovaren, het kan allemaal. Klein­kinderen komen graag logeren, oude vrienden komen regelmatig langs. „ Je trouwe vrienden leer je hier kennen’, zegt Piet van Puijen­broek.

Een goed advies is het halve werk Een huis kopen betekent een hoop papieren rompslomp, dat is in Duitsland niet anders. In sommige opzichten wijken de regels in ons buurland wel af van de onze. Een goede voorbereiding is dus onont­beerlijk. Zo is het ‘voorlopig koop-c­ontract’, in ons land heel gang­baar, in Duitsland verboden. Ont­bindende voorwaarde kennen ze er niet. „Toen we het koopcontract ontvingen, heb ik eerst maar eens een paar goede Duitse woorden­boeken gekocht’, vertelt Joop Ku­ning. Hypotheek, koopakte, verze­keringen – laat je deskundig en ob­jectief adviseren, luidt het eensge­zinde advies.