Met de “rehabilitatie” van de Engelse bisschop Williamson met zijn antisemitische ideeën heeft paus Benedictus XVI voor de zoveelste keer voor opschudding gezorgd. Enkele prominente katholieken hebben deze kerk daarna de rug toegekeerd. Een briefje naar de parochie volstaat. Maar hoe kun je het uitleggen als je katholiek wilt blijven, ook al ben je het hartgrondig oneens met dit pauselijk besluit?
Formeel ben ik dus geen lid meer. Twee jaar later bezocht paus Johannes Paulus II Nederland en werd er van meerdere kanten opgeroepen je nog vóór hij voet op vaderlandse bodem zette, uit te schrijven. Weet u dat nog? Velen in mijn omgeving hebben dat toen gedaan en ik was er trots op, dat ik die beslissing al twee jaar eerder genomen had.
Toch ben ik in mijn hart, in het diepst van mijn ziel altijd katholiek gebleven. In Nederland wordt door de burgerlijke stand sinds de jaren ’90 niet eens meer bijgehouden welke godsdienst iemand aanhangt. Geen taak voor de overheid, zo vindt de politiek.
Maar wat zoek en vind ik als (uitgeschreven) gelovige ondanks alles in de katholieke kerk? Vooral de sfeer, opgeroepen door het gebouw dat ik betreed. Als ik een katholieke kerk binnenstap, is er zo veel herkenbaars te beleven dat mij dierbaar en vertrouwd is. De veertien staties van de kruisweg, soms gebrandschilderde ramen boordevol symboliek, heiligenbeelden waarvan ik het altijd leuk vind als ik ze herken. Brandende kaarsjes voor het altaar en de geur van wierook.
In die sfeer voel ik mij thuis. Dit is de bakermat van mijn religieuze opvoeding en wat dat teweeg heeft gebracht valt nergens mee ongedaan te maken, zou ik ook niet willen. In het ene klooster vindt de leesgroep plaats waar ik al sinds 1992 lid van ben, in het ander klooster woont een broeder die in elke betekenis van het woord mijn geestelijk broeder is en liefdevol met mij meeleeft.
Met kerstmis en pasen kijk ik samen met mijn partner bij mijn moeder om 12.00 uur ’s middags naar de uitzending vanaf het St. Pietersplein. Dat vind ik altijd indrukwekkend, maar in alle eerlijkheid, deze paus kan ik nu moeilijk meer zien.
Toen ik het daar laatst met iemand over had, werd geantwoord: “de ware ketters vind je in Rome.” De katholieke kerk heeft veel wat voor mij aanvoelt als warm en gastvrij. Mensen en sfeer. In de Bijbel staat dat Gods woning vele kamers heeft. Wat in Rome zogenaamd “namens de katholieken” gezegd wordt kan mij weliswaar verschrikkelijk kwaad maken, maar is toch iets wezenlijk anders dan wat ik in de vele andere vertrekken van de katholieke kerk aantref.
Daar hoef je niet eens heel goed voor te zoeken, het ligt als het ware voor het oprapen.
Geschreven door Bas Meisters