Op zondag 6 april 2008 vond in Roermond de eerste “heilige huisjeswandeling” plaats. Het initiatief was zeer geslaagd, zowel inhoudelijk als qua opkomst en krijgt zeker navolging.
Het kruiswegpark bij de Kapel in ‘t Zand, was het vertrekpunt. Van daaruit ging het naar de grote, in aanbouw zijnde moskee. Hier volgde een gastvrij onthaal met koffie, thee en Turks gebak. Vervolgens liep de route naar de binnenstad, passeerden we het gebouw van de vroegere synagoge en betraden we de protestantse minderbroederkerk. Langs enkele kapelletjes van de Kapellerlaan kwamen we uiteindelijk weer bij de Kapel in ‘t Zand, met het wonderbaarlijk Mariabeeld en zijn beroemde kruisgang.
Voor mij en vele anderen was het bezoek aan de moskee en de kennismaking met de daaraan verbonden Turks-Islamitische gemeenschap het belangrijkste onderdeel van het programma. Niet alleen de gastvrijheid, maar ook de open sfeer was een verademing na alle discussie over Wilders’ Fitna.
De gastheren en -vrouwen vertelden hoe zij van de moskee een ontmoetings- en trefcentrum gaan maken waar allen welkom zijn. Om de laagdrempeligheid nog extra te benadrukken willen zij de ernaast gelegen grond verwerven en er een speel- en recreatiepark van maken, dat voor iedereen vrij toegankelijk is. Ook vertelden zij welke matigende invloed zij vanuit hun gemeenschap hebben uitgeoefend op ontsporende jongeren en de opgelopen emoties na Fitna. “Gewoon erboven gaan staan,” was hun houding. Dat sprak mij heel erg aan.
In de protestantse kerk was het welkom al even hartelijk. In de dienst en bij het avondmaal van deze kerk is iedereen welkom, niemand wordt uitgesloten. Dat is in de katholieke kerk wel anders. Geen reden om mijn katholicisme te gaan verloochenen, maar wel aanleiding om er weer eens met andere ogen naar te kijken.
Het programma bood vele nieuwe inzichten. Ik weet nu zelfs wat een ouderling is, een term die ik voorheen alleen van horen zeggen kende. Maar de belangrijkste winst zijn de vele boeiende contactmomenten en de inspirerende werking ervan. Ook voor de organisator reden om het niet bij deze ene keer te laten.
Geschreven door Bas Meisters