Pinkstermaandag 12 mei 2008 vertrekken we voor drie dagen naar Luxemburg. Hoofddoel is de jaarlijkse springprocessie van Echternach op de dinsdag na Pinksteren. Het wordt de derde keer dat ik deze religieuze manifestatie bezoek.
Na de Tweede Wereldoorlog werd hieraan het nodige gewijzigd. Volgens Wikipedia, omdat dit loopritme zorgde voor grote chaos tijdens de processie. Er werd voor een pragmatische oplossing gekozen, te omschrijven als een vorm van een devote stoelendans.
De bedevaartgangers stellen zich op in rijen van vijf en vormen zo verschillende groepen van telkens maximaal 100 personen. De deelnemers zijn met elkaar verbonden door witte zakdoeken in de linker en rechterhand. Voorafgaand aan de eerste groep van 100 pelgrims loopt een muziekband, die de processiemars speelt. De eerste 100 participanten beginnen daarna op maat van de muziek heen en weer te springen en bijten zo het spits af.
Zodra het eerste muziekcorps klaar is, begint de daarop volgende band te spelen en is de tweede groep pelgrims aan de beurt om te gaan springen. De eerste 100 mogen uitrusten. Als de tweede muziekband klaar is, is voor de tweede groep de korte pauze aangebroken, hervat de eerste band de muziek en betreedt ook de derde met de volgende groep pelgrims al musicerend en springend de straten van Echternach.
Op een gegeven moment zijn alle pelgrims ergens door de straten van Echternach aan het springen en hoor je als toeschouwer vóór en achter, links er rechts altijd wel ergens de processiemars spelen. Het is fascinerend, boeiend, het vangt je aandacht en leidt tot bezinning.
Juist omdat het hier gaat om een eeuwenoude traditie is het kijken naar de Springprocessie van Echternach zo bijzonder. Ik ga er nu voor de derde keer naartoe en zie er weer naar uit. Nee, weer niet als pelgrim, ik sta aan de kant, kijk, luister en geniet.
Geschreven door Bas Meisters