Steeds meer gaan de verschillen met Nederland opvallen, de positieve en zeker ook de negatieve dingen. Ik wil Nederland niet afvallen, maar zeker ook niet zalig verklaren. Waarschijnlijk ligt het aan de mensen en de manier waarop er hier wordt geleefd en met elkaar wordt omgegaan. Men neemt nog tijd om een gesprek te voeren op straat en trekt zich niets aan van een ander op dat moment. Midden op straat, als je elkaar treft in de auto, wordt er druk getoeterd, ramen worden opengedraaid en men begint een gesprek.
Soms werkt het ook best tegen je, die manier van doen, we wachten bijvoorbeeld al meer dan 8 weken op telefoon/internet. 6 weken geleden werden we door de monteur van Telefonica gebeld, die zei dat hij de volgende ochtend om half 10 de boel zou komen aansluiten. We wachten dus nog steeds en bellen heeft geen zin, de telefoon wordt lekker niet opgenomen. Dus weer naar de telefoonwinkel en ja hoor, binnen een week worden we aangesloten…….daar zijn inmiddels al weer 6 dagen van voorbij, dus zal er weer een gang naar de winkel volgen. Het is niet anders, rustig blijven anders maakt je hart overuren en maak je het niet lang. In ieder geval kunnen we in de zon zitten wachten met een goed boek en een wijntje.
Inmiddels is het gelukt om het spaanse ziekenfonds te komen omdat we hier ook een zaak op poten gaan zetten. Helemaal duidelijk is de papierwinkel niet, zonder het ene papiertje kan iets niet, terwijl je voor dat andere papiertje het ene weer moet hebben. Er is dus bijna geen beginnen aan als je het zelf wilt regelen en gelukkig hebben we via een kennis een goede “gestor” gevonden (iets als een accountant) die zei dat het allemaal heel makkelijk is. Ja, als je vloeiend spaans spreekt zeker. Dat doet hij natuurlijk, maar geen letter engels of zo, dus moeten we heel veel moeite doen om alles uit te leggen en vooral om alles te kunnen verstaan. Maar, tot nu toe lukt het heel goed en zijn we er best trots op dat we het kunnen regelen.
Zo langzamerhand raken we steeds meer ingeburgerd in ons dorp, jammer dat het meest nog met engelsen is. De 20 inheemse Spanjaarden zijn te druk met werken om echt tijd vrij te maken om met ons te praten, maar dat gaat ook steeds beter, net als ons spaans. Waarvoor we trouwens ook conversatieles hebben, naar goed spaans gebruik in de kroeg. Best moeilijk trouwens, de rest van de cursisten zijn engels, dus moeten we alles dubbel vertalen. Dat lijdt tot komische versprekingen, vooral omdat de spaanse cursusleider met een gigantisch accent spreekt en ik soms moeite heb om te horen of hij spaans of engels spreekt. Best lachen, het is een enorm aardige vent en we komen er wel uit.
Ook zijn we in het dorp een Hollandse kroeg rijker geworden,compleet met zoute haring en rookworst. Tineke en ik zagen het bord met de aanduiding “Hollandse Bar Skippy”en we dachten: wat moet die nu hier? Voor die 15 hollanders die hier het jaar door wonen? We kregen even een Benidorm-gevoel en zeiden tegen elkaar: daar gaan we zeker niet heen! Maar ja, nieuwsgierigheid overwon en wij er ‘s avonds eens heen voor een drankje. Het viel helemaal niet tegen, het enige hollands eraan waren de eigenaren, John en Jose uit Breda. De inrichting was spaans, de bezoekers engels, pools (jawel), spaans, belgisch, kortom, van alles wat. Na genoeg biertjes gaan de Spanjaarden spontaan gitaar spelen en flamingo dansen, erg leuk en aanstekelijk. Mooi om te zien is de uitdrukking op de spaanse gezichten als je op de echt Hollandse manier een haring achterover laat glijden. Ze proberen ze wel, alleen in stukjes gesneden en vinden het nog lekker ook.
Nog even en we gaan voor de kerst terug naar Nederland om met kerst en oud-en-nieuw bij familie, kinderen en vrienden te zijn. Het zal een raar geval zijn, in ieder geval koud. We worden goed op de hoogte gehouden van het weer en zijn er echt niet jaloers op. Vandaag, 13 december, nog in korte broek op het dakterras bezig geweest met stucwerk en Tineke is zich helemaal aan het uitleven met mozaïk van kapotte tegeltjes waarvoor ze elke bouwplaats in de buurt heeft afgezocht. Het leven is goed.Helaas kan ik nog niet reageren op vragen of opmerkingen die over mijn schrijfseltjes geplaatst worden. Een internet-cafe is niet bepaald een leuke plek om te verblijven, maar, ik ga er vanuit dat ik binnenkort internet thuis heb en ga dan de tijd nemen om te reageren.
Groeten uit zonnig Spanje……..
Paul en Tineke van Hattem