Uitvallen naar andere mensen

“Ziet u deze blindenstok?” Het liefst stak ik hem bij u tussen de spaken! Een oudere mevrouw op een bromfiets die in de vierdaagseweek in een tjokvolle Broerstraat (= allerdrukste winkelpromenade van Nijmegen en zelfs van Nederland) mij van achteren bijna aanreed, moest het echt ontgelden. Thuis in mijn eigen woonwijk hoorde ik me even later “stomme ouwe lul!” roepen naar een mijnheer in een scootmobiel die van achter rakelings langs mij en de pootjes van mijn hond scheerde. Nou, zo’n uitval is niks voor mij en al helemaal niet twee op een dag. Wat is er aan de hand?

Er zijn gewoon dagen of momenten dat je het niet kunt hebben. Dingen zitten tegen op meerdere terreinen en dan wordt je tolerantiedrempel een stuk lager. Ineens ben je je ervan bewust dat we eigenlijk in een overbevolkte bijenkorf wonen en dat het haast niet te vermijden is dat er af en toe mensen je fysieke ruimte binnendringen.

Slecht in je vel zitten is besmettelijk en ik heb vandaag dat virus opgelopen. Nu erger ik me regelmatig aan fietsers en bromfietsers die over winkelpromenades rijden. Vooral als ze van achteren komen en je bijna omver rijden als je per ongeluk een stap naar links of rechts maken. Ik als visueel gehandicapte loop hierbij extra risico’s.

Dat zo’n vrouw op de Broerstraat, waar op een normale zaterdag al geen doorkomen aan is, op de zaterdag voor de vierdaagse met haar bromfiets vrolijk doorrijdt, is gewoon onverantwoordelijk. Ik hoorde haar aankomen, stak mijn beide armen uit en dwong haar zo te stoppen. Toen draaide ik me om een beet haar toe dat fietsen en brommerrijden hier verboden is en dat ze af moest stappen. Dat zou ze doen, maar ze bleef zitten en gaf weer een beetje gas. Toen volgde mijn verbale uitval over wat ik het liefst met mijn blindenstok zou willen doen.

Thuis gekomen liet ik mijn hond uit. Die zat al de hele ochtend alleen. Op een smal pad richting winkelcentrum kwam die oude mijnheer op de scootmobiel, die mij probeerde te passeren. Ik trok Boelie naar mij toe maar slaagde er niet in voldoende ruimte te maken zodat hij langs kon. Ik zei: “wacht u even” en liep door, nog een meter en we waren op het plein en had hij plaats genoeg. In die laatste meter gaf die vent een stoot gas en reed bijna met zijn

@#%$*&^***!

scootmobiel over de poten van mijn hond, het scheelde geen haar. Maar hij had hem even goed behoorlijk kunnen verwonden.

“Stomme oude lul!” Het was eruit voor ik er erg in had. Wie zei hier iets over de jeugd van tegenwoordig? De ouderen kunnen er ook wat van!


Geschreven door Bas Meisters




















Leave a Comment